Srpski znakovni jezik

Prevod Zakona o upotrebi znakovnog jezika na srpski znakovni jezik

O znakovnom jeziku postoje brojne predrasude, a pogrešno razumevanje njegovog porekla, uloge i karakteristika široko je rasprostranjeno.

Znakovni jezik je prirodni ljudski jezik vizuelno-manuelnog tipa koji se odlikuje fonološkom, morfološkom, sintaksnom i semantičkom strukturom.

Znakovni jezik je nastao u zajednici gluvih i nije ga izumeo pojedinac.

Temini „gestikulacija” „gestovni jezik“ i „gestovni govor“ nisu odgovarajući s obzirom da se „gest“ odnosi na spontani, propratni pokret ruku i tela pri usmenom govoru.

Znakovni jezik je JEZIK, koji čine znakovi koji se formiraju pokretima ruku i drugih delova tela, uključujući facijalnu ekspresiju, poziciju tela i pokrete usana, kojima se prenosi određeni smisao. To je jezik koji ima svoju fonologiju, morfologiju, semantiku, sintaksu, kao i govorni jezici.

Konvencija o pravima osoba sa invaliditetom Ujedinjenih nacija prepoznaje ravnopravnost znakovnih jezika sa govornim jezicima.

Važan segment u znakovnim jezicima je daktilologija, odnosno ručni alfabet. On može biti jednoručni, dvoručni i kombinovani. U Srbiji se koristi kombinovani ručni alfabet, u kome su slova prikazana različitim položajem prstiju jedne ili obe ruke.

Znakovni jezik nema pisanu formu.

U znakovnom jeziku znak je obavezno propraćen mimikom i pozicijom i pokretima tela. Ono što su u govornom jeziku intonacija, intenzitet glasa i sl, u znakovnom jeziku su izražajnost lica i tela. Veoma često ovi elementi imaju funkciju da označe razliku u značenju onoga što je izrečeno.

Srpski znakovni jezik se može naučiti, jednako lako ili teško kao bilo koji drugi jezik. Ipak, u Srbiji se znakovni jezik ne izučava na univerzitetima kao što je to slučaj sa drugim jezicima.

Znakovni jezik nije univerzalan, što znači da svaka zemlja ima svoj znakovni jezik. Čak i unutar jedne zemlje postoje razlike u određenim znakovima tj. Postoji mnogo lokalizama. Osim nacionalnih znakovnih jezika postoji internacionalna znakovna komunikacija, koja nije jezik već je način sporazumevanja koji se rađa u komunikaciji između gluvih osoba koje koriste različite znakovne jezike. Osnova internacionalne znakovne komunikacije je američki znakovni jezik (ASL) i koristi se na zvaničnim međunarodnim skupovima, kao što su Skupština Međunarodne federacije gluvih, omladinski kampovi, konferencije na međunarodnom nivou, itd.